MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık izin, hafta tatili, kötü niyet tazminatı, iş arama ücreti, işsizlik ödeneği ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı sebep olmadan feshedildiğini belirterek kıdem, ihbar tazminatı ile birkısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalılar vekilleri davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece bilirkişi hesaplaması doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar süresi içinde davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki ilk uyuşmazlık davacının hafta tatili ücreti alacağına hak kazanıp kazanmadığı konusundadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 46. maddesinde, işçinin tatil gününden önce aynı Kanun"un 63. maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması şartıyla, yedi günlük zaman dilimi içinde yirmidört saat dinlenme hakkının bulunduğu belirtilmiş, işçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46. maddenin ikinci fıkrasında hüküm altına alınmıştır. Hafta tatili izni kesintisiz en az yirmidört saattir. Bunun altında bir süre haftalık izin verilmesi durumunda, usulüne uygun şekilde hafta tatili izni kullandığından söz edilemez.
Dosya içeriğine göre, davacı pazar günleri hariç haftada altı gün çalıştığını beyan ederek hafta tatili ücreti alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir. Yeminli dinlenen davacı ve davalı şahitleri davacı beyanını doğrulamışlardır. Bu durumda davacının yedi günlük zaman dilimi içerisinde yirmidört saat dinlenme hakkını kullandığı açık olup hafta tatili ücreti alacağının reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile kabulü hatalıdır.
3-Davacı ve davalı arasındaki diğer uyuşmazlık davacının yıllık izin ücreti alacağına hak kazanıp kazanmadığı noktasındadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı konusunda ispat yükü işverene ait olup imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlanabilmektedir. Somut olayda davacının yıllık izinlerini kullandığı davalı işverence ispatlanamadığından izin ücreti alacağı hüküm altına alınmıştır. Ancak yeminli dinlenen birkısım davacı şahitleri senede onbeş gün yıllık izin kullandıklarını belirtmiştir. Mahkemece bu husus davacıdan sorularak davacının yıllık izinlerini kullanıp kullanmadığı açıklığa kavuşturulmadan karar verilmiş olması hatalı olup hükmün bu sebeplerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.03.2015 günü oybirliği ile karar verildi.