MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Eşini kasten öldürme
HÜKÜM :765 sayılı TCK.nun 449/1, 51/2, 59. maddeleri uyarınca 12 yıl 6 ay hapis cezası

Sanık ... hakkında eşini kasten öldürme suçundan yapılan yargılama sonunda; sanığın mahkumiyetine dair İstanbul Anadolu 6. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 28.09.2012 gün ve 2012/286 esas, 2012/345 karar sayılı hükmün sanık müdafileri tarafından temyizi üzerine Dairemizin 03.03.2014 gün ve 2013/4906 esas, 2014/1220 karar sayılı ilamı ile “Gerekçeli kararın Anayasanın 141 ve 5271 sayılı CMK"nun 34, 230 ve 232. maddelerinde belirtilen nitelikleri taşıması, gerekçede iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin açıkça gösterilmesi, delillerin tartışılması ve değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin belirtilmesi, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının hükmün gerekçesine yansıtılması ulaşılan kanaat, sanığın suç oluşturduğu sabit görülen fiilleri ve bunun nitelendirilmesinin yapılması gerektiği gözetilmeksizin, haksız tahrik dışında, sanığın eyleminin sübutu ve nitelendirilmesine ilişkin yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden bozma öncesi verilen 25.03.2011 tarihli kararın gerekçesine atıf yapılarak "Mahkememizce 25.03.2011 tarih, 2007/97 Esas sayılı Kararda .......... sanığın suçu işlediği sabit kabul edilerek mahkumiyetine karar verilmiş, sübuta ilişkin mahkememizin kabulü Yargıtay 1. Ceza Dairesi Başkanlığının yukarıda belirtilen 02.07.2012 tarihli ilamı ile onandığından sübut konusu yeniden değerlendirilmemiştir" şeklindeki yetersiz gerekçeyle hüküm kurulmasının yasaya aykırı olduğu gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verildiği;
Dairemizin bozma kararına karşı yerel mahkemenin 09.05.2014 gün ve 2014/145 esas, 2014/155 sayılı Kararı ile gösterilen gerekçenin yeterli olduğu gerekçesiyle önceki kararda direnilmesine karar verdiği, direnme kararının sanık müdafileri ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının bozma istemli tebliğnamesi ile Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderildiği;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.12.2016 gün, 2015/604 esas ve 2016/696 sayılı gönderme Kararı ile 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 36. maddesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 307. maddesinde yapılan değişiklik ve 38. maddesiyle, 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. madde uyarınca yerel mahkemece verilen direnme kararı nedeniyle bir karar verilmek üzere dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmakla;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 307. maddesinin, 6763 sayılı Kanunun 36. maddesi ile değişik 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
Dairemizce verilen bozma kararı usul ve yasaya uygun olup, yerel mahkemece verilen direnme kararı yerinde görülmediğinden, dosyanın direnme kararı konusunda karar verilmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi amacıyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 06/03/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.